VRESELIJKE VERHALEN
THE STORY OF MY STORIES
‘Happy people have no stories’
Mijn verhalen publiceer ik doelbewust digitaal. Voorheen verschenen die in papieren literaire bladen en magazines: DW&B, Yang, Nieuw Vlaams Tijdschrift, De Brakke Hond, De Gids, Hollands Maandblad, Lava, Gierik/NVT, Oikos, De Muur, Kreatief, Knack, Passionate, Digther, Apollo, Deus ex Machina, Diogenes, De Vlaamse Gids, Mens & Gevoelens, Kluger Hans, Writer's Block, De Tijdlijn, La Ligne de Temps… en in diverse bloemlezingen in België en Nederland.
Uitgevers zien doorgaans geen brood in de publicatie van verhalenbundels. Ze verkiezen de langere adem van de roman. Nochtans lijkt een verhaal de ideale literaire vorm te zijn in deze jachtige tijden, zowel voor de schrijver als voor de lezer. Vandaar mijn keuze. Terwijl de papieren verhalen in de literaire bladen en bloemlezingen ruimte in beslag nemen, vergelen, opkrullen, verstoffen, weggegooid, samengeperst of verbrand worden in de definitieve vorm die ze altijd hebben gehad, maar slechts zelden een ‘echt’ boek werden, leven mijn digitale verhalen eeuwig verder, niet onderhevig aan ruimte, tijd, zon, regen, wind, brand, Celsius, Fahrenheit, morskoffie, yoghurtblubber, mayonaisemalaise, theeterreur, verhuiswoede, scheurdrift, verlies, ketchupaanslagen, ouderdom… en met kansen op een update zo dat nodig blijkt te zijn.
Vergeef me deze laatste overloaded sentence, die eerder in een langdradige roman dan in een short story thuis lijkt te horen.
Deze verhalen zijn vreselijk. Dat slaat niet op de taal of de stijl. Men weze echter terdege gewaarschuwd voor de inhoud. Moord, brand, onthoofding, versnijdenis, verdwijning, bloeddorst, vleeshonger, wurging, bedwelming, ophanging, zelfverbranding, betovering, bedrog, verdwazing: de bloedstollende gebeurtenissen en hallucinante taferelen zijn schering en inslag. Zelfs de dieren gaan hier niet vrijuit.
U bent gewaarschuwd.
Copyright Joris Denoo